ملی پوش پیوند اعضا:
4 سال است دستفروشی می کنم!
انجمن گلف: به گزارش انجمن گلف، خوزستان ملی پوش خوزستانی دو و میدانی پیوند اعضاء ضمن اشاره به نداشتن شغل، اظهار داشت: چهار سال است در مدارس دستفروشی می کنم و اگر دغدغه شغل نداشتم باکیفیت بهتری تمرین می کردم.
سید علی موسوی در گفتگو با ایسنا در ابتدا در مورد کسب شش مدال در رقابت های دو و میدانی پیوند اعضاء جهان اظهار نمود: مسابقات نسبت به دوره قبلی از سطح بالاتری برخوردار بود و رقبا خیلی آماده تر و با دست پر آمده بودند. البته من هم دو سال به صورت مداوم برای کسب موفقیت در این رویداد جهانی تمرین کرده بودم و تنها به فکر کسب مدال بودم. خوشبختانه موفق شدم شش مدال کسب کنم و بیشترین مدال کاروان تیم ملی پیوند اعضاء را به دست آوردم
ایشان در ادامه ضمن اشاره به مشکلاتی که در راه ورزشی وی وجود دارد، اظهار داشت: مشکلات زیادی دارم و وقتی در سال ۲۰۱۹ از مسابقات جهانی انگلیس برگشتم، عنوان کردم اگر مسؤلان از من حمایت کنند رنگ مدال هایم قشنگ تر و تبدیل به طلا می شود اما متأسفانه در این چهار سال مسؤلان هیچ حمایتی از من نداشتند.
این ملی پوش رامهرمزی دوومیدانی پیوند اعضاء اضافه کرد: به علت مشکلات زیادی که دارم چهار سال است در مدارس دستفروشی می کنم و از این شهر به آن شهر می روم. متأسفانه در این سال ها جز وعده و وعید مسؤلان چیز دیگری ندیدم. جتی دریغ از این که یک جفت کفش تمرینی به من بدهند. دو ماه پیش از اعزام به مسابقات اخیر جهانی به خاطر کفش نامناسب مچ پای من گرفتار صدمه شد و فیزیوتراپ به من گفت یک ماه باید استراحت کنی، اما من مسابقات جهانی را پیش رو داشتم و به حرف او توجهی نکردم و با درد پا به تمرینات ادامه دادم و هنوز هم این درد با من است.
وی با اشاره به اینکه به علت همین بی توجهی ها در مقطعی دلسرد شد و تمرین نمی کرد، اظهار داشت: به خودم گفتم دیگر تمرین نکن اما بعد یادم آمد رسالت من چیز دیگری است و باید اسم ورزش پیوند اعضا خوزستان را در ایران را به همه مردم بشناسانم. چون بسیاری از ورزشکاران پیوند اعضاء پس از پیوند و بیماری که دارند منزوی و خانه نشین می شوند ولی من همیشه خواسته ام نشان دهم پس از پیوند هم میتوان ورزش کرد و به زندگی ادامه داد. همین هدف ها سبب شد به کارم ادامه دهم و دلسردی را شکست دهم.
موسوی ضمن اشاره به وعده پاداش مدیرکل ورزش و جوانان خوزستان بیان نمود: آقای بنی تمیم به من قول پاداش داد اما واقعاً پاداش های جزئی دردی دوا نمی کند چونکه درد اصلی من اشتغال است. ضمن این که با عنایت به نبود پیست دو ومیدانی در شهر رامهرمز هر روز مجبور هستم از شهر محل سکونتم برای تمرین به اهواز بیایم و بارها در این راه تصادف کردم. یعنی باید علاوه بر تحمل بی توجهی ها، باید خطرات این مسیر را هم به جان بخرم اما واقعاً مجبورم به خاطر علاقه مندی ام به این رشته با این خطرات کنار بیایم. جالب است که مسؤلان شهر رامهرمز هم در جریان مشکلات و خواسته های من هستند اما تابحال هیچ کمکی به من نداشته اند.
وی تصریح کرد: اگر مسؤلان از من حمایت می کردند و شغل داشتند و این قدر مجبور نبودم به خاطر دستفروشی در مدارس از این مدرسه به آن مدرسه و از این شهر به شهر دیگر بروم، مطمئناً باکیفیت بیشتری تمرین می کردم اما باید بگویم حالا در کمال ناامیدی ادامه می دهم، آن هم به عشق مردم و بیماران خاص و پیوند اعضاء.
این ملی پوش با تشکر از هیات ورزش بیماران خاص و پیوند اعضاء اظهار داشت: آقای فتاحی رئیس هیات در حد توان خود کمک می نماید ولی او تنها است و باید مسؤلان از او حمایت کنند. فتاحی تابحال کارهای بزرگی انجام داده است و به شرکت ها و ارگان های مختلفی رو می زند تا شرایط بهتری برای هیات ایجاد نماید اما متأسفانه باز هم به او کمک نمی کنند.
منبع: انجمن گلف
این مطلب انجمن گلف را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب