مهر بررسی می كند؛
دوگانگی غرب درباره نسبت ورزش وسیاست نقابی که در جنگ اوکراین افتاد
تصمیمات و رفتارهای متناقض مسؤلان سه نهاد بین المللی و تأثیرگذار ورزش در مورد ورزش روسیه و کشورهای مشابه نشان داد مسؤلان این نهادها شعار جدایی ورزش از سیاست را ابزار دست خود کرده اند.
به گزارش انجمن گلف به نقل از مهر، سال هاست که ورزشکاران حرفه ای ایران در رشته های مختلف به علت امتناع از رویارویی با نمایندگان رژیم صهیونیستی، از جانب مجامع ورزشی تحت فشار قرار دارند. بهانه این فشارهای ورزشی و رسانه ای، آن است که ورزش و سیاست دو امر مجزا هستند و ایران ورزش را با سیاست آمیخته است!
ورزشکاران جمهوری اسلامی ایران در رقابت های جهانی حاضر به رویارویی با نمایندگان رژیم اسرائیل نیستند. این نکته را باید مد نظر قرار داد که ورزشکاران ایرانی در این حوزه تنها نیستند و ورزشکاران زیادی از کشورهای مختلف اسلامی در این حوزه هم نظر بوده و تا کنون حاضر به رویارویی با ورزشکاران اسرائیلی نشده اند. این مورد از چنان گستردگی و شمولیتی برخوردار بود که علیرغم آنکه این رژیم در خاک آسیا قرار دارد اما به علت برخورد کشورهای منطقه، از سال ۱۳۵۵ اغلب رقابت های ورزشی خویش را در حوزه اروپا و با کشورهای این قاره انجام می دهد. در واقع مسؤلان جهانی ورزش با این اقدام سیاسی و غیرعرف، کوشیدند این رژیم جعلی را از انزوا خارج کنند.
رژیم اسرائیل و حامیان جهانی آن می کوشند رقابت های ورزشی را ابزاری برای نرمال سازی موجودیت این رژیم جعلی و جنایتکار سازند و در نتیجه با هر تلاشی برای برهم زدن این صحنه به شدت مقابله می کنند و برای کشورها و ورزشکارانی که در پشتیبانی از مردم فلسطین به نمایندگان اسرائیل "نه" می گویند هزینه می سازند. برای نمونه در سال ۱۳۹۸ فدراسیون جودوی ایران به همین بهانه تعلیق شد و فدراسیون جهانی شطرنج هم اقدام مشابهی را در دستور کار داشت و شطرنج ایران را تهدید می کرد. محرومیت شش ماهه علیرضا کریمی کشتی گیر جوان کشورمان و محرومیت دو ساله مربی او، در سال ۱۳۹۶ بعد از مسابقات جهانی زیر ۲۳ سال لهستان از دیگر اقدامات در این حوزه است.
نکته قابل تأمل آنکه این فضاسازی ها و اقدامات بر عده ای در داخل کشور هم تاثیر گذاشته و با تکرار ادعاهای توخالی غرب در خصوص جدایی ورزش و سیاست، به سرزنش سیاست ورزشی کشور در این حوزه پرداختند. برای نمونه آذر منصوری دبیر کل حزب اتحاد ملت چندی قبل در نامه ای به رئیس جمهور نوشت؛ «به رسمیت نشناختن آن رژیم توسط دولت ایران، همانطور که تعارضی با حضور همزمان ایران و اسرائیل در سازمان ملل و نهادهای بین المللی ندارد، هیچ ارتباطی با رقابت نکردن ورزشکاران ایرانی با حریفان اعزام شده از جانب اسرائیل هم پیدا نمی نماید.
ما تابحال به قدر کافی از این ممنوعیت غیرمنطقی لطمه خورده ایم، و بخصوص حالا که زمزمه های انتقال تیم های آن رژیم از اروپا به آسیا مطرح شده، ادامه این موضع ناموجه امکان دارد به محرومیت های جبران ناپذیر برای ورزش کشور بینجامد. ضرر این وضعیت فقط به ایران و ورزشکاران آن می رسد و در مقابل، ایرانی ها را بی منطق جلوه می دهد و دشمن شاد می کند. ازاین رو لازم است با اتخاذ موضعی عاقلانه و مدبرانه، این مسئله را هم یک مرتبه برای همیشه حل نماییم.»
و یا عباس عبدی فعال اصلاح طلب چندی قبل در روزنامه اعتماد نوشت: «فدراسیون های جهانی می کوشند مستقل از دولت ها باشند و از سیاست پرهیز کنند و همه اعضای فدراسیون خویش را در ذیل اعضای شناخته شده سازمان ملل متحد به رسمیت می شناسند. اجرای هر دو گزاره درباره ورزش (استقلال از دولت و پرهیز از سیاست) در ایران با چالش مواجه می باشد.»
جنگ اوکراین به افسانه های گوناگونی تمام کرد، از جمله؛ جدایی ورزش از سیاست. «تشت رسوایی» نهادهای بین المللی در مورد شعار «جدایی ورزش از سیاست» برای چندمین بار بر زمین افتاد تا ثابت شود این نهادها سیاست ها و حمایت هایشان ویژه برخی کشورهای خاص است و هر جا منافع خودشان در خطر باشد بازهم این شعار را سر می دهند و هر جا نخواهند گوش و چشم شأن را می بندند و بازهم «شعار» می دهند.
این رسوایی بعد از عملیات نظامی روسیه به اوکراین باردیگر برملا شد و ورزش جهان به چشم دید که نهادهایی مثل فیفا، یوفا و کمیته بین المللی المپیک صرفا در مورد برخی کشورهای خاص شعار «ورزش از سیاست» جداست را اجرایی می کنند و در سایر موارد سر در گریبان فرو می برند.
فدراسیون بین المللی فوتبال - فیفا - که سالهاست با شعار «جدایی ورزش از سیاست» تصمیمات متناقضی را اتخاذ نموده است، این دفعه روسیه را از تمامی فعالیتهای فوتبالی در عرصه ملی و باشگاهی محروم کرده است. فیفا در شرایطی این تصمیم را اعلام نمود که جیانی اینفانتینو بارها نشان داده در پشتیبانی از رژیم اشغالگر قدس ید طولا و گرایش عجیبی به صهیونیست ها دارد.
رفتار متناقض فیفا و دخالت دادن سیاست در فوتبال با حمایت این نهاد از رژیم اشغالگر قدس بیشتر عیان می شود. اگر فیفا مدعی پشتیبانی از حقوق بشر است، چرا در مساله فلسطین و اشغالگری صهیونیست ها طرف متجاوز راگرفت؟ چرا پرچم رژیم صهیونیستی بایکوت نشد؟ چرا وقتی نظامیان اشغالگر به قتل عام مردم بی دفاع فلسطین پرداختند، فیفا نه تنها حامی فلسطینی ها نشد بلکه حامی رژیم متجاوز شد و برای هویت دادن اشغالگران از هیچ ابزاری دریغ نکرد؟
نهادهای دیگر همچون کمیته بین المللی المپیک هم شرایطی متفاوت با فیفا دارد و در شرایطی که رژیم اشغالگر قدس با ظالمانه ترین رفتارها مردم مظلوم فلسطین را از حق طبیعی خود محروم کرده و سرزمین شأن را به اشغال در آورده است، هیچ محرومیت و تعلیقی را شامل حال ورزش این کشور نمی کند و ورزشکاران و تیم های رژیم صهیونیستی به سادگی در همه رویدادها و میادین بین المللی ظاهر می شوند.
تناقض در رفتار نهادهای بین المللی زمانی تأسف آورتر می شود که آنها در سال های جنگ ضد مردم مظلوم یمن مقابل هیچیک از کشورهای متخاصم و متجاوز نایستادند و هیچ محدودیت و محرومیتی برای آنها در نظر نگرفتند ولی اکنون تمام فعالیتهای ورزشی روسیه را تحریم کرده اند.
اگر این نهادها شعار جدایی ورزش از سیاست را سر می دهند و همواره بر آن تاکید دارند و در بسیاری از موارد آنرا چماقی بر سر کشورها می کنند، چطور در مورد ظلم در حق مردم فلسطین و یمن سکوت کرده اند و شعار جدایی ورزش از سیاست را سرلوحه کارشان قرار نمی دهند و از حق مردم مظلوم دفاع نمی کنند؟
کمیسیون اخلاق ورزش ایران در نامه ای به «بان کی مون» رئیس کمیسیون اخلاق کمیته بین المللی المپیک و پارالمپیک از این رفتار متناقض و دوگانه انتقاد نمود و نوشت: «بدنبال اقدام نظامی روسیه ضد کشور اوکراین بعضی از کشورها در پشتیبانی از مردم اوکراین اعلام نمودند از مسابقه با تیم های ملی روسیه و ورزشکاران آن کشور در رشته های مختلف ورزشی منجمله فوتبال خودداری خواهند نمود و در ادامه هم برخی فدراسیون های جهانی و همینطور کمیته بین المللی المپیک هم از این اقدام حمایت و بر عدم تقابل ورزشی در ذیل پرچم و سرود ملی کشور متخاصم تاکید کرده است.
قطعاً پشتیبانی از قربانیان جنگ و خشونت امری اخلاقی و عملی پسندیده است، لیکن آنچه جای سوال دارد این است که چرا عدم رویارویی ورزشکاران خیلی از کشورهای مسلمان و آزادیخواه با ورزشکاران اسرائیل در رویدادهای بین المللی ورزشی آن هم با هدف پشتیبانی از مردم مظلوم فلسطین که سرزمین و خانه آنها سالهاست اشغال شده و مردم آن روزانه در یک جنگ نابرابر کشته و آواره می شوند نه تنها مورد حمایت قرار نمی گیرد بلکه با تنبیه، محرومیت و تعلیق مواجه می شود.
بدیهی است از آن مقام عالی رتبه بین المللی ورزش که خیلی خوب درباره مسائل حقوق بشر و حقوق بین الملل اطلاع دارد انتظار است از این تبعیض جلوگیری نماید و از بعد غیر سیاسی که بر نفی هرگونه تبعیض تاکید دارد، برای رفع این دوگانگی میان مردم مظلوم فلسطین و قربانیان جنگ در سایر کشورها جلوگیری نماید. امید است که از این پس شاهد دنیایی بدون جنگ و آوارگی و برخورداری همه ملت ها از صلح و حقوق برابر در جهان باشیم.»
جنگ اوکراین و رفتار مجامع ورزشی با روسیه نشان داد، وقتی پای منافع غرب در بین باشد، استفاده از هر ابزاری مجاز است؛ نه تنها تحریم ورزشی بلکه حتی حذف واحد درسی داستایوفسکی!
منبع: ncgu.ir
این مطلب انجمن گلف را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب