سه امید مدال با شرایط متفاوت؛
سهراب و كیانوش سوختن امیدها و دلارها
از سه ورزشکاری که مسؤلان ورزش ایران روی مدال آوری آنها در بازیهای المپیک توکیو حساب ویژه ای باز کرده بودند دو نفر در راه کسب سهمیه ناکام ماندند و یک نفر هم شرایط مطلوبی ندارد.
خبرگزاری مهر - گروه ورزش: گرفتن یک مدال طلا در رویداد بزرگی چون المپیک به قدری برای کشورهای پیشرفته اهمیت و ارزش دارد که خیلی زودتر از هر دوره بازی ها برای دستیابی به آن برنامه ریزی می کنند؛ این گونه که مستعدین توانمند در کسب این رنگ مدال را شناسایی و سرمایه گذاری کلانی در جهت رسیدن به این مهم انجام می دهند.
ورزش ایران اما به علت نداشتن هیچ برنامه بلندمدتی عملاً از این سرمایه گذاری خالی است. بنابراین معمولاً تلاش بر این است که با روش گلخانه ای قهرمانان و شانس های کسب مدال برای حضور در المپیک شناسایی و آماده شوند. البته در اغلب اوقات این نوع برنامه ریزی ها به مدال منجر نمی گردد و این گونه تیر مسؤلان ورزش به سنگ می خورد.
مصداق بارز این ادعا اتفاقات ناامیدکننده ای است که گریبانگیر سه ورزشکار نامدار و مطرح ایران شده و آنها را با وجود توجه گسترده ای که به سمت شان بود و بودجه هنگفتی که صرف شان شد، از مدال المپیک و حتی سهمیه این بازی ها دور کرده است.
سهراب مرادی؛ ۱۰ هزار دلاری که به «هیچ» رسید
«سهراب مرادی المپیک توکیو را از دست داد»؛ این شاید بدترین خبر برای ورزش ایران در ایام اخیر بود که حکایت از کنار رفتن یکی از چهره های شاخص وزنه برداری از کاروان المپیک داشت. کسی که اتفاقاً امید زیادی به مدال او بود و به همین واسطه دلارهای زیادی هم برایش هزینه شد اما مصدومیت در حین رقابت گزینشی نتیجه همه آنها را به باد داد.
مرادی از وزنه برداران مورد توجه کمیته ملی المپیک بود تا آنجا که این کمیته حمایت ۱۰ هزار دلاری برای دو مرحله جراحی و درمان وی در آلمان داشت به این امید که مرادی بتواند برای المپیک ۲۰۲۰ کسب سهمیه کرده و پس از آن طلای المپیک ریو را در توکیو تکرار کند اما پیچیدگی مچ دست و احساس درد در آن همانا و برباد رفتن المپیک هم همانا، چه برسد به مدال و سکوی آن.
کیانوش رستمی؛ حمایت های داخلی و خارجی نتیجه ای نداشت جز «انصراف»
وقتی کیانوش رستمی در المپیک ریو موفق شد رنگ نقره ای مدالش در المپیک لندن را به طلا تبدیل کند، گل سرسبد وزنه برداری و ورزش ایران شد و الگویی بارز از ورزشکاری که با جسارت و اراده شخصی تا قهرمانی بزرگترین آوردگاه ورزشی پیش رفته است و این گونه روی تصمیماتش برای دوری از کار تیمی و تمرینات شخصی صحه گذاشت.
اینگونه رستمی جایگاهی برای خود در کانون توجهات مدیران ورزش ایجاد کرد و اجازه داد حساب و کتاب ویژه ای هم روی او، حضورش در المپیک آتی و حتی مدال آوری باردیگر اش باز شود تا آنجا که کمیته ملی المپیک به خاطر در پیش بودن المپیک توکیو از راه فدراسیون وزنه برداری ۵۰ میلیون تومان بعنوان حقوق و به قصد کمک هزینه در اختیارش قرار داد تا خارج از اردوی تیمی و برای تأمین تجهیزات و برگزاری اردوی شخصی با مشکلی مواجه نشود.
این وزنه بردار حتی برای المپیک توکیو یکی از ۱۰ ورزشکار بورسیه ایران شد تا از کمک ماهانه ۵۰۰ دلاری کمیته بین المللی المپیک (IOC) بهره مند شود اما این حمایت خارجی در کنار حمایت های داخلی تا به امروز به چه نتیجه ای منجر نشده جز چشم انتظاری!
کیانوش رستمی در مسابقات اخیر قهرمانی آسیا تلخ ترین مدال طلای دوران ورزشی خویش را به دست آورد چون با وجود قهرمانی نتوانست به رکورد لازم برای المپیک برسد. پس از آن وی می توانست شانس باقی مانده اش را برای انجام این مهم از حضور در آخرین مرحله مسابقات انتخابی المپیک امتحان کند اما به خاطر ضرورت ثبت رکورد ۴۰۲ کیلوگرم در دسته ۸۹ کیلوگرم و ناتوانی احتمالی از انجام آن، قید حضور در مسابقات گزینشی کلمبیا را زد تا چشم انتظار فدراسیون جهانی بماند و بذل و بخشش احتمالی این فدراسیون برای محاسبه امتیازات مسابقات جهانی سوئیس.
احسان حدادی؛ «ضمانت میلیاردی» که ضامن نشداحسان حدادی دیگر ورزشکاری بشمار می رود که اتفاقات المپیکی و ناخوشایند اخیر ورزش کشور شامل او هم می شود. حدادی که از هفته ها پیش در آمریکا زیر نظر «مک ویلکینز» پیگیر تمریناتش برای المپیک بود از ناحیه دیسک کمر گرفتار مشکل شده است. این که صدمه دیدگی وی در چه حدی است، خیلی دقیق معلوم نیست اما به هر حالا آنقدر جدی است که او را ناچار به بازگشت کرده تا اینجا و زیر نظر مسؤلان ورزش کشور پیگیر درمان آن شود چون حدادی یکی از المپین هایی است که اتفاقاً برای کسب سهمیه و مدال او هم هزینه های زیادی شده است. پس از اینکه احسان حدادی از حضور در لیگ جهانی ۲۰۱۹ الماس (قطر) موفق به کسب سهمیه المپیک در پرتاب دیسک شد، به خاطر مصدومیت نه چندان جدی وارد مسیری از حواشی خود ساخته شد که جز تشدید حساسیت ها نسبت به شرایطش و شانس مدال آوری اش خروجی دیگری نداشت. حالا هم صدمه دیدگی جدید و ابهامات پیرامون عملکردش در توکیو، باردیگر همان حساسیت ها و حواشی را یادآور شده است. سال قبل پس از اینکه کمیته ملی المپیک با درخواست احسان حدادی برای درمان مصدومیت در خارج از کشور مخالفت کرد، فدراسیون پزشکی ورزشی ۸ هزار یورو به حساب فدراسیون دوومیدانی واریز کرد تا اقدامات لازم برای سفر او به آلمان و جراحی اش در این کشور را انجام دهد در حالیکه عمل «خارپاشنه» آنقدر پیچیده نبود که احتیاج به سفر خارج از کشور داشته باشد. با این وجود شرط و شروطی که احسان حدادی برای پزشکان ایرانی بابت ضمانت بازگشت بموقع به میادین گذاشته بود، شرایط را مهیا کرد تا او به خواسته اش برای اعزام به آلمان و جراحی در این کشور برسد. به هر حال احسان حدادی که با کسب مدال نقره در المپیک لندن دست به تاریخ سازی زد، با وجود ناکامی در رسیدن به فینال المپیک ریو بازهم برای المپیک توکیو کسب سهمیه کرد و مدعی نتیجه گیری در این دوره بازی ها هم شد. بنابراین با همه شرط و شروط های حدادی برای انجام یک عمل ساده در خارج از کشور موافقت شد به این امید که یکی از مدال آوران کاروان اعزامی شود ولی اکنون معلوم نیست این مهم چقدر دست یافتنی باشد.
تیر مدیران به خطا رفتبه گزارش انجمن گلف به نقل از مهر، اتفاقاتی که طی روزهای گذشته در ورزش کشور و در ارتباط با کاروان اعزامی به بازی های المپیک توکیو و سه چهره مدعی این کاروان رخ داد ابهامات و پرسش های زیادی را پیرامون درستی و نادرستی تصمیمات اتخاذ شده در مورد آنها بوجود آورده است. بطور حتم اگر در زمان مناسب حمایت مالی و معنوی لازم از این ورزشکاران انجام نمی شد آنها همین را برای توجیه ناکامی و وضعیت متزلزل امروز خود در بوق و کرنا می کردند و چه بسا رسانه ها و حتی افکار عمومی هم کوتاهی مدیران در توجه و حمایت بموقع از المپین ها را به باد انتقاد می گرفتند. در حمایت کامل و همه جانبه از ورزشکار هیچ شکی نیست، بطور حتم مدیران ورزش هم با نیت خیر و کمک به افزایش ظرفیت مدال آوری کاروان المپیک برای هر پیشنهاد و حرف جدیدی «گوش» شدند و دل به خواسته احسان حدادی، کیانوش رستمی و سهراب مرادی دادند تا نه امید خودشان ناامید شود نه امید آنها؛ ولی اکنون توجیه عملکرد همین چهره ها و این که از موقعیت خود چندگام به عقب رفته اند، چیست؟شاید هزینه دلاری و ریالی که کمیته ملی المپیک و فدراسیون پزشکی صرف المپین ها کرده، رقمی معمول در ورزش جهان باشد و حتی پائین تر از سقف آن در بسیاری از کشورها اما به هر حال این که تیر مدیران در سرمایه گذاری مدالی روی یکی از گزینه ها به خطا رفته و در مورد دو گزینه دیگر هم قطعیتی برای رسیدن به هدف ندارد، نشان داده است که در حساب و کتاب ها و بررسی ها، یک جای کار می لنگد.
منبع: ncgu.ir
این مطلب انجمن گلف را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب